وسعت 2250 کیلومتری ساوجبلاغ!

موقعیت و وسعت شهرستان ساوجبلاغ

شهرستان ساوجبلاغ با وسعتی حدود 2252 کیلومتر مربع در منتهی الیه شمال غرب استان تهران واقع شده«حدود 12 درصد از وسعت استان را به خود اختصاص داده است»

موقعیت جغرافیایی این شهرستان در ۳۵٬۴۵ تا ۳۶٬۵ عرض شمالی و ۵۰٬۲۵ تا ۵۵ ۵۰ طول شرقی قرار دارد که از شرق به شهرستان کرج از جنوب

به شهرستان نظرآباد و کرج از غرب به شهرستان آبیک و از شمال به شهرستان تنکابن منتهی میشود.بر اساس تقسیمات کشوری و با تصویب

هیئت وزیران این شهرستان در سال ۱۳۶۸ از شهرستان کرج منفک گردید که در ابتدا از دو بخش مرکزی» و «طالقان تشکیل شده بود در سال ۱۳۷۴

بخش سومی از آن به نام «نظرآباد» شکل گرفت که مجدداً در اواخر سال ۱۳۸۱ بخش نظرآباد تبدیل به شهرستان گردید و به طور کامل از این

شهرستان جدا شد. این شهرستان از دو بخش به نام مرکزی و چندار تشکیل شده و از  4 شهر به نام هشتگرد، مهستان، گلسار، کوهسار.

لازم به ذکر است این شهرستان تا سال ۱۳۶۸ یکی از بخشهای شهرستان کرج بود که از ۴ دهستان به نامهای طالقان اکراد برغان و افشاریه تشکیل

یافته بود و همچنان که جمعیت آن رشد سریع و تغییرات قابل توجهی را پشت سر تقسیمات نیز به سرعت دچار تغییر شد.

زمین ساخت

از نظر زمین شناسی ساوجبلاغ در محدوده البرز غربی قرار گرفته است اگر بخواهیم ویژگیهایی را برای آن ذکر کنیم میتوانیم

خصوصیات کلی البرز را متذکر شویم از نظر زمین شناسی با توجه به مطالعات انجام گرفته که منجر به تهیه نقشه شکران

گردیده حاکی از تنوع تشکیلات زمین شناسی و وجود نشانه هایی از بیشتردوره های زمین شناسی در این منطقه است.

با توجه به بررسیهای انجام ،گرفته ارتفاعاتی که این واحد جغرافیایی کرج قزوین را احاطه کرده اند از نظر زمین شناسی نسبت

به دشت دارای تنوع بیشتری می باشند و زمان تشکیل اغلب این واحدها مربوط به دوران سوم و چهارم زمین شناسی بوده

است. این ارتفاعات که شمال آنها را کوههای طالقان و قسمت جنوبی آن را ارتفاعات حلقه دره احاطه کرده است از نظر

تشکیلات زمین شناسی بسیار متنوع است. به طوری که تشکیلات دوره ائوسن و اولیگوسن در قسمتهای شمالی

منطقه به صورت تشکیلات آتشفشانی توف ظاهر شده و در قسمتهای جنوب و جنوب غربی به تشکیلات آندزیتی با قابلیت نفوذ

كم تبدیل شده است.

این منطقه که در واقع همان رشته کوههای جنوبی طالقان میباشد از رسوبات دونین تا اواخر دوران سوم و رسوبات دوران

پلیستوسن تشکیل شده که به علت عوارض آتشفشانی در پایان دوران سوم نظم طبقات به هم خورده و ناهماهنگی در بین

طبقات رسوبی ایجاد شده است.

جنس ارتفاعات بیشتر از کالکر یا ،آهک گچ و شیستهای زغال دار میباشد ادامه حرکات تکتونیکی در طول دوران سوم و تشدید

آن در طول دوره پلیستوسن به ویژه آتشفشانهای شدید که احتمالاً تا اوایل دوران چهارم ادامه داشته مجموعاً در ایجاد این

رشته کوهها مؤثر بوده است.

از سوی دیگر نیروی جانبی رشتهها و قوسهای منظم چین خورده را به وجود آورده و نیروهای عمودی و آتشفشانها از عواملی

بوده که نظم طبقات را بر هم زده است.

سازندهای دوران اول در ارتفاعات فوقانی اکثراً بصورت سنگهای آندزیتی و گدازه های آتشفشانی و در ارتفاعات پایین تر ماسه

سنگهای خاکستری و قهوه ای با لایه هایی از ماسه سنگ دیده می.شوند در شیبهای کم منطقه رسوبات قدیمی پلیستوسن

و سنگریزه میباشد و در قسمتهای جنوب شرقی توفهای اسیدی خاکهای منطقه را تشکیل میدهند. قدیمی ترین تشکیلات در

این ناحیه را شیستهای متامرفیک پرکامبرین تشکیل می دهد که بیشتر در ا%